Ay Serilirken Yatağıma

…Yeşerebilmek için, her mevsim
güz güneşlerine gereksinimi olan
bir kuşağın coğrafyasını soludum.
Mevsimi dar bir hayatın tarihinde.
emeği,sevgiyi,vefayı özlü insan
varlığının temeli şiiri de onun dili
ve bilimi olarak kabul ederken
düşlere (u)mutsuzluğu yasakladım.
Kentlerin sokaklarına sıkışmış
havadan acıyı ve sızıyı defettim.
Denizlerin dinginliğinde gemileri
uykusun dan uyandırıp yüreklerin
dalına astım uçlarına
güz güneşleri değsin diye.
Çünkü hayat imgeleri çıplak
kısa bir dörtlük
…Ve şimdi söz sırası onların…
Dilruba Nuray ERENLER