Barbar ve Şehlâ

Hayyam, yalnızdın sevgilinin yanın
Şimdi gitti, artık ona sığınabilirsin.
Rivâyetdi ve zaman sakin
Bir su gibi hareleniyordu
Senin için orman uğultuları
Uzun kış geceleri getirdim
Artık okunmayan masallardan
Bildim ama bilemeyip düştüm
Yollara ıslığımdaki gül kokusuyla
Çünkü gül mağrur bir yalnızlık
Yahut dalgın bir keder olarak
Yakışırdı senin şehlâ sesine
Rivâyetdi ne zaman sahi oldu
Bildim bilemedim sahi nasıl soldu