Benim Küçük Karanlık Çağım

''Tıpkı dunyaya kole olarak gelecegi kesinlesmis bir yavrunun kaza kursunu olmadıgını iddia etmek gibi, yalancısınız, istencli dogum ve genlesen budaklı secere, esittir eksi yalnızlık, esittir artı gelir. Yalanlar gırtlaga uzanan parmaklara donusmus ki ic dokturuyor zorla, sozler bulut oluyor, yuzune cokuyor, aglayamıyorsun ve basık ve kasvetli havaya ragmen kaypak bir sol adımdan sonra ne olursa olsun geleceginden emin oldugun sag adımın gibi, adı kesinlik ve tadı yok, embriyogenez hepinizin olumu, hepiniz oksuzsunuz, hepiniz bir baskasının dusuncelerinde ve hepiniz bir baskasının duygularında ve hepiniz bir baskasının nefesli anlarında ve hepiniz bir baskasının umursamazlıgında kendini buldum sanıp kaybetmislersiniz ve unutulmuslar ve yapıs yapıslarsınız ve kurumuslarsınız cunku burus burus olmus ve terden ıslanmıs, onceki veya evvelsi gun paraya kıydıran bir yumusatıcıyla yıkanmıs, acık gri veya koyu beyaz bir yatak ortusunde bitmeliydi sonunuz, tuvalet kagıdı istemeliydi disil, isemeye gitmeliydi eril, bir muddet kalp hıckırıgı, bir muddet koyu nefes, bir muddet sulu ten, adrenalin asıl, oksitosin asıl pust olan, hipofiz yalancı, bobrek ustu yalancı, hormonlar yalancı, yalancısınız. Sil vucudunu kıcını kanatan tuvalet kagıdıyla. Giy pis donunu. Don sırtını. Telefonunu al. Eski sevgilinin fotografarına bak. Yapaysın, alcaksın, uzul. Kapat gozlerini. Iyi gecelersiz dus. Uyu."

Bir duzenin yansımasında ya da yassılıgında butun olası sahteliklerin ve sahtekarlıkların uzagında bir metin Benim Kucuk Karanlık Cagım. Edebiyatı edebiyat yapan nesneye -ki o her ne ise- yanasmak, yeltenmek, yaltaklanmak niyeti olmadan ama kendi sahiciligi ve anımsamasıyla ya da butun unutkanlıgı ve yenicag duzeniyle kendi gercekligini ve aynı zamanda cagın gercegini yansıtan yeni bir soz dizimi yeni bir anlatı bicimi onerirken Thomas Bernhard'tan Edouard Leve'ye genis bir cografyada sesini yankılandırırken, kendi yangınını uzaktan izlemeye benzer bir bicimde kendimize yabancıgımızı imliyor Arda Yaman.

Birlikte kendi dumanımıza bogulurken.