Ben'imle Barış

Doğduğumuz andan itibaren kendimizi sevmekle başladı hikâyemiz... Çocuk olduk, etraftaki her şeyi sevmekle devam etti... İnsanları, insan olmayanları, çiçekleri, böcekleri (en çok uğur böceğini) cansız olan oyuncakları da...
Biraz büyüdük; ilk kendimizden vazgeçtik. Sonra çevredekilerle başladı savaşımız...
Kendimizi tanımaktan korktuk. Kendimizi tanısak bilirdik ki, sorumluluk alacak, iyileri kendimiz üstlenirken; kötülerden sorumlu tutacağımız kimseyi bulamayacaktık... Kaçtık, kaçabildiğimiz kadar... En büyük savaş «BEN» ileydi, kırgınlık, öfke de... İşte bu sebepten istedim ki; kapaktaki ayıraç «AYNALI BAYKUŞ» sizin yol haritanız olsun...
Kitabı elinize aldığınızda, öncelikle aynada kendinize bakın; ister madde olan güzelliğe, ister iç güzelliğinize... Gördüğünüz suretle barışın istedim. Baykuş da rehberlik etsin size; görmediklerinize, duymadıklarınıza...
Bilgeliği geçsin fikirlerinize, ruhunuza...

***
Birbirimizi «ve» ile değil, «ile» ile seveceğimiz AŞK'lar yaşamak nasip olsun... VE'de bireysellik varken, İLE'de birbiri içinde kaybolmak vardır...