Bergüzar-ı Mazi

Benim minik beyaz kuzum
Severim seni herkesten çok
Dökülürdü bu sözler her an dilimden
Bakınca kara gözlüm bana derinden
Tatlı tatlı meleyince ahenkli sesinle
Seni hemen beslerdim ellerimle
Ne sen izin verirdin bana
Ne de ben başkalarına
Hep Özlerdik annemizi
Sarardık birbirimizi
Aydındaki dağın eteğinde
Beyaz evimizin çiçekli bahçesinde
Gezdirirken beni güzel ablanı Hediyeni
Karşılaşmıştık aniden sen ve ben
Birbirimizi hemen sevince
Armağan etti seni bana güzel çoban
Üç ay boyunca ne mutlu olmuştuk biz
Birgün ölüm haberin gelince
Katmerdim sensiz
Ne ağladım busen ne haykırdım
Attım kendimi yerlere, ben kuzumu isterim diye
Kucaktan kucağa alıp okşadılar beni
Sen üzülme yenisini alırız peki
Bir başka kuzu sevmedim bir daha, sevemedim
Asla üzülmeyesin diye