Bir Sonraki Zor Gelmeye Başladı Artık...

Her defasında başa dönmek çıldırtan bir döngü. Çoğu zaman yerleri bile değişmemiş kelimelerle aynı cümleleri söylemek...
Aynı cümlelerle farklı başlangıçlar yapmaya çalışmak ve bir öncekinden daha fazla bir şey beklemek. Tabii yanılmak... 'Beni anlamıyorsunuz, kimse beni anlamıyor, seni farklı zannetmiştim, beni anlayacağını düşünmüştüm' bağırışlarının hemen ardından saklanmak. Kafanın içinde seni bulamayacaklarını düşündüğün bir kuytuya sığınmak. Sık sık yaptığın bu kaçışlar yüzünden el değmemiş, saf, istediğin huzuru, ferahlığı, mutluluğu, dinginliği verecek bir kuytu bulmakta zorlanmak. Aranırken sürekli eskilerle karşılaşmak. Hepsini birden düşününce, yatakta dizleri karna çekip, yorganı, dışarıda hiç açık yerin kalmayacak şekilde geçici, kısa süreli bir kefen giyer gibi sermek üstüne ve içinde büzüştükçe büzüşmek. Hüzünlü bir şarkı dinleyemeyecek kadar acılı hissetmek kendini. Yavaş yavaş kendine acımaya başlamak. Kendine acıdıkça küçülmek. Küçüldükçe devasa geceden korkmak.