Düş Gecelerinin Hüzün Dörtlükleri

Bahane oluyorsun yazmama,

Sana aşık olduğum günden bu yana, yazıyorum sensizliği anlatan her sokak başında.

Bir insan yazarak nasıl yok olur, anlayamazsın.

Kimsesiz vakitlerde, nereden geldiğini anlayamadığın yalnızlık seni savurduğunda; tutunamayacak bir sen bulamadığımda yazıyorum işte...

Bahane oluyorsun yazmama,

Az bucak ötekileşsem, yorgunluğa doğru kayboluyorum, yaşayamayacak halde buluyorum kendimi, gücüm yetmiyor hayal kurmaya; dökülüyorum kağıtlara... hayat beni kaybetme korkusunun merkezine yerleştirdiğinde, sağlı sollu terk edildiğimde, göz yaşlarım yüzümü tahriş ettiğinde, o vakitlerde; ne yanlış imlalar umurumda oluyor, ne de kendim.

Uyumaya yeltendiğimde uykusuzluğa kapılıyorum ya; işte o vakit bahane oluyorsun yazmama...
(Gecedir , ne yazdırırsa yeridir...)