Huğ

zaman uzun süredir donar günü sona bitirenler için
buzlanmış geçmiş erirken talihsiz bir kaç anıdır kalan
önce gitme telaşı sarar teslim olmuş ruhları, daha erken
sıralanırlar bir bir, talihsiz kaderin acele yazılan defterinden

bir garip uğultudur kulaklarda çınlayan durunca
avare zamanları boşluk çağırır sorular yanıtlanınca
iz düşümlerini örter; hem var hem yokken nefeslerinde
içini boşaltırken yüce ruh dolar bedenin atıl sessizliğinde.