Hüzünlerin Cenderesinde

Mahzun, yitik gülüşü düşmüş...
Hüzün hüzün öksüzlüğü sırıtıyor, yüreğimin..!
Bir kulak verebilsen,
Köşe başındaki, kırık- dökük camlarıyla,
sıvası dökülmüş, boyasının yerinde yeller esen..
''Terk ettiğin'' o eski eve.
Sinmişliğiyle yürek sızılarımın...
Dillenmişliğinde anıların...
Camlarla, taş duvarlar sana..
Senden sonra, nem kaldığını!
Ah.. ahhh bir kulak verebilsen...
Ah bir kulak verebilsen..
Senden vefalı çıkan, o camlarla, taş duvarlara..