Hüzünlü Şarkılar Sokağı

pazar gününde bir sobaharın
vurmuşum kendimi serin
sırtımda palto
başımda kasketim
gözlerimde ışıklarla oynaşan
zarif dansı gölgelerin
kulaklarımda kederli nağmeleri
ayrılık şarkılarının
dökülen yapraklarla savrulan
çırpınışları gibi gömleğimin sessiz
salmışım rüzgârın asaletine
yalnızlığımı çaresiz
koymuşum cebime düşlerini şehrimin
yürüyorum yaşam boyu bir akşam üstü
hüzünlü şarkılar sokağında
her yanımdan tüten
hasretiyle gençliğimin
ve nereye gittiğini hala
bilmeden ömrümün