Menekşe Çebi

"Herkes geceden seçtiği kaderi yaşamak için gün ışığını beklerken, gecenin seçtikleri karanlığı beklerler umutla. Onlar, bu umutla tecellileri olan ölüm yanlarına ulaşıncaya dek melekeleriyle misafirlerine kapıları aralarlar. Ben de gecenin seçimiyle onurlandırılarak yaşamın ötesinde kilitli kalmışlara yaşamın gizli kapısını aralayanlardan biriydim. Ben, ölüm ile kapıların kesiştiği noktada geceyi yaşayan biriydim. Kapıma gelenler ise yaşamı terk ederek yarım kalmış hikayelere mahkum edildiklerini düşünen sessiz misafirlerdi.

Kanunu olmayan ölümün ne çok mahkumu vardı ve maalesef ne az kapı onlara aralanıyordu..."