Okaliptüs Yeşim Ağacı

en dar kafes sonsuzluktur
şiir onu insanlarla tanıştırdı, onları kaynaştırdı
öyle ki birlikte öldüler sevine sevine;
ama yeni dostlar dayanıksız çıktı...
onunla ölüp başkalarıyla dirildiler
o ise hep kendisiyle...
böylece ruhu ona kaldı.
hepsi için şiir dizdi.
elbet her biriyle tanışmadı; kimine pencereden
bakarken, kimine az da olsa suladığı çiçeğine
su verirken rastladı.
sonsuz dirilişin öykülerini anlattı onlara;
sevdiler bazılarını.
az tanıyorlar şimdi onu şiirlerden yalnızca.
gariptir dökülen saçlarına hiç aldırmaz onlar...