Plasenta

şiir çıplak bırakır

yoksa nasıl duyulur dünyanın teni

sarmaşıklara,kırbitkilerine dolanıyorum

bu, size görünmeye yeter

kuşlardan öğreniyorum konuşmayı yeniden

sindirim en hassas yeri sistemin

gaga, yutak, kursak ve taşlık

çamurlu sözcükler kusuyorum sürekli

siklon B, kansız ölüm

ağaçlar yeşerirken ölmeye yürüyenler vardı

alacakaranlıkla doluyordu dolmaz sandığım boşluk

tekildir, kolektif hatırlamaz hafıza

özne miyim nesnesi mi kimin

sesimi bozuyor bu iç çatışma