Sessiz Çığlık

Bir valizin içine koydum yüreğimi de
Gitme desem
Kalmam için diz çöküp yalvarsam
Kulum kölem olsam durdura bilirmiyim
Gururumu bir kenara attım
Gitme diye kısık bir sesle yalvardım
Ardına bakmadan uzaklaştın yanımdan
Kayboldun sislerin arasında
Buz gibi odada kala kaldım
Sobayı yakacak kömürde kalmamış
Titreşerek ağlaştık,
Yavrularımla ardından
O kara günün ertesinde
Işıklarımızıda kestiler düşüncesizce
Dünya kara ben kara
Benim ruhum hep kara
Geleceğe yaşlı gözlerle bakan yavrum olmasa
Bu can bu kadar dayanamazdı
Bu karanlıklara