Yargah

ÖZÜM YOK,
Geçmişim kayıp belki.
Senden sonra her şey bir üveylikti
Ve sırf bu yüzden yazmadım öz geçmişimi

Öz geçmişim,
Geçmemiştir benim

Unutulmayı Unut +'k

YARGÂH - I

Yokluğundaki nefes almalara teşebbüs ettiğim tereddüt dolu can sancısı yığınlarındayım
Üç vakte kadar, kaldım
Telaffuzum lal,
Kılavuzum kargaşalarla karılmış,
Farzım misal, örneklendirilebilirim
Arzım masal, öykülerde anlatılabilirim

Canımı yaktın
Isıtıp tenini,
Aydınlatabildin mi kara gecelerini?

Aşk âminlerindeki ayrılık ayinlerine kâhin bırakan bir hain dirilteli beri yüreğin,
Gözlerim apseli,
Hep sensizliği aktı gördüklerime

Hapse girmişçe duruyorum içimdeki sende

Kastım var gidişine,
Kasten düşmüşüm süsü verilmiş acı dergâhı içindeki yargâh kulübesinde;
Yüküm sensizlik

Hüküm giymişliğimi soyunuyorum kiracı gibi gelip gittiğin kir ağacının dibindeki gölgesiz çürümelerde

Şimdi
Zor döndürüyor sesim dilimi dediklerime
Sesimi utanıyorum sana,
Seni tanımıyorum alfabedeki harfler arasındaki yabancılıkta
Yutamıyorum içtiğim suları olmayışlarındaki
Arbededeki darplarında
Güne gün ekleyerek, eksiliyorum
Yunus Emre GÖKCE