Zarif Boşluk

Sincan İstasyonu'nda gözüme ilişmişti İsmet Yalçın adı. Söz konusu şiiri birkaç kez okuttu kendini. İstanbul'da geçirdiğim yaz aylarında yüz yüze geldik. Sakin görünümünün altında sözcük ırmakları-türküler akıyordu. Ninnileri türkü olanın çocukluktan gençliğe, gençlikten orta yaşlara doğru geçişinde olaylara bakışı, kavrayışı ve değerlendirişi, içlerinde halkın sonsuz yüzünün betimlendiği türkülerden izler taşır. Eğitim ve öğretimle pekişen bilgilenme sürecini de göz önüne getirdiğimizde, ince eleyip sık dokuyan bir kimlik çıkar karşımıza.'
-Bülent GÜLDAL; Şiirler, Şairler, Kitaplar 15, Şehir Dergisi, Sayı: 50-

'İsmet Yalçın'dan bir şiir: 'Kalktım Hayatı dolaştım Biraz'...
'Kalktım hayatı dolaştım biraz /
Ağzıma uygun küfür baktım' (...)
'Gittim şubatı dolandım biraz /
Sonra atımın huyunu değiştirdim.'

Bu gerçekten de iyi dizelere... Üstelik başarılı finaline rağmen hem sevdim hem sevemedim İsmet Yalçın'ın şiirini. Nasıl mı oluyor bir şiiri hem sevmek... hem sevememek? Doğrusu ben de bilmiyorum, ilk kez oluyor!
-Sina AKYOL; Dergiler... Toz Ve Töz Yuvaları, Varlık Dergisi, Ağustos 2010-
(Tanıtım Bülteninden)