Zor Hayatlar

Daha on üç yaşında idi. Sokak yasağı yeni başlamıştı. Annesinin
ısrarı ile genç kızmış gibi davranmaya çalışıyordu.
Ama henüz bebeklere ilgi duymaya devam ediyor, onlarla oynamak
için can atıyordu.
Bir gün babası ile annesinin tartıştıklarını duydu. Kendisinden
bahsettiklerini anlayınca iyice dikkat kesildi. Babası kendisi
ile ilgili bir karar vermiş, annesi karşı çıkıyordu. Babası kesin
kararlı, annesi ümitsiz çırpınıyor. Biraz sonra babası tepesine
dikildi. Çok sinirliydi. Sert ama kararlı bir sesle, "Beni iyi dinle
Zeliha, dedi. Seni bir adama verdim. Yakında gelin gideceksin.
Annenin sızlanmalarına aldırma. İtiraz istemiyorum. Tamam
mı?" Sonra hızla çekip gitti.
Zeliha, onun ne demek istediğini daha sonra annesinden
öğrendi. Bu sabah birileri babasının dükkanına gelip kendisini
yaşlı bir adama, üstelik kuma üstüne istemişler. Gelenler babasının
çok hatırlı dostlarıymış. Sakalını öpmüş, rica etmişler. Babası
da, aslında istemediği halde, sırf bu dostlar hatırına kabul
etmiş. Bir aya kalmaz gelin olup gidecekmiş.